De afgelopen 3 jaar hebben wij de verhoudingen zien verharden: waar er tussen inwoners van Molenhoek en Mook eerst nog begrip was voor elkaars situatie, zien we nu dat belangen van de ander uit het oog worden verloren en de problemen van de ander worden gebagatelliseerd. Uit wanhoop vecht ieder voor zich.
Voorzitter, dat is wat slecht beleid met mensen en een gemeenschap doet.
Iedereen had zijn hoop gevestigd op het onderzoek van Sweco. En toen daar geen concrete oplossingen uitkwamen, op de gesprekken van het college in de regio. En nu die gesprekken niets hebben opgeleverd, staan we opnieuw met lege handen.
De conclusie die het college trekt, namelijk niets doen, is niet in lijn met de opdracht die de raad meegegeven heeft. Namelijk:
Ga in gesprek met de regio om steun te vinden én kom bij ons terug met een concreet voorstel voor structurele maatregelen. Niets doen is weliswaar concreet, maar absoluut geen structurele maatregel. En het lost vooral niets op.
Wij betwijfelen dan ook of het college wel alles gedaan heeft om het realiseren van maatregelen überhaupt mogelijk te maken. Hebben ze een onervaren wethouder alleen op pad gestuurd? Vonden ze het eigenlijk wel prima, want het coalitieakkoord en het bestuursprogramma had hen toch geen duidelijke opdracht meegegeven? Of kon het college het niet eens worden over financiering van maatregelen? Op basis van de stukken die we hebben gekregen weten we bar weinig maar vermoeden we heel veel.
De tijd van afwachten op gunstige omstandigheden, op meekoppelkansen en uitkomsten uit nieuwe onderzoeken is voorbij. We kunnen inwoners niet langer in het ongewisse laten, want nu niets doen ontwricht onze samenleving. En als we in zouden stemmen met dit onverantwoorde voorstel van het college, is dat precies wat er gaat gebeuren.
Ik ben me ervan bewust dat we harde woorden richting het college spreken. Maar wat ons betreft gaan wij als raad ook niet vrijuit. Tenslotte zijn wij het die met een raadsvoorstel hebben ingestemd waar geen financiële dekking voor was, toen al niet. Laten we hier dan ook een les uit trekken en in de toekomst geen plannen meer goedkeuren zonder zicht op financiering.
Maar uiteindelijk zijn we vooral enorm teleurgesteld in de buurgemeenten. Als wij de verslagen lezen van de gesprekken die de wethouder in de regio heeft gevoerd komt een beeld naar boven van buurgemeenten die niet geinteresseerd zijn in het welzijn van onze inwoners. Die het totaal niet kan schelen dat de veiligheid van onze inwoners in het geding is en die het koud laten dat bewoners van Ringbaan, Heumensebaan en Groesbeekseweg wakker worden van rammelende aanhangwagens en dreunende autoradio’s of uit hun bedden trillen door zware vrachtwagens op weg naar bedrijven in Groesbeek. Ze zeggen: beter een goede buur dan een verre vriend maar Mook en Middelaar moet nu hard op zoek naar die verre vrienden, want een goede buur hebben we niet.
Als buurgemeenten en college geen oplossingen mogelijk maken, is het aan de raad om wel verantwoordelijkheid te nemen.
Van alle maatregelen die in het Sweco-rapport worden voorgesteld, denken wij dat de herinrichting van de Heumensebaan, de Ringbaan en de Groesbeekseweg de beste maatregelen zijn die nu genomen kunnen worden. Omdat ze structureel zijn, de veiligheid vergroten en de overlast verminderen. Wij realiseren ons dat we nu geen 3 miljoen euro hebben liggen om deze weginrichtingen uit te voeren. Maar wat niet is kan komen en vandaag is het moment om daar een begin mee te maken.
Daarom zullen wij straks in ons amendement voorstellen vandaag te beginnen met het reserveren van middelen in de begroting zodat we over 10 jaar drie veilige wegen hebben waar de maximum snelheid wél gehandhaafd kan worden.
Wij vinden ook dat we tot die tijd niet stil moeten zitten. Daarom zullen we in hetzelfde amendement het college oproepen nu wel op zoek te gaan naar subsidies die deze aanpassingen mogelijk maken en kunnen versnellen.
Tegelijkertijd moet het college een programma opstellen waarmee ze inwoners van de betreffende straten ondersteunen bij het vervangen van hun ruiten. We weten namelijk dat triple glas de geluidsoverlast aanzienlijk terugbrengt. Laten we hen daarbij helpen, met hetzij een renteloze lening, hetzij een subsidie en wellicht ook met gezamenlijk inkoop.
Hiermee doen we recht aan de belangrijkste behoefte van onze inwoners: perspectief op lichte vermindering van geluidsoverlast op korte termijn en perspectief op structurele oplossingen op de lange termijn.